Die Karavane zieht weiter nach Oezbekistan en Kazachstan.

2 juli 2019 - Zhabagly, Kazachstan

Nadat we Turkmenis Stan en Ollie (een toepasselijke Hans) hebben verlaten opent zich een nieuwe, normale wereld. De Turkmeense douaniers nemen met een in de plooi gestreken, nors gezicht vooral geen afscheid van ons. Ze gunnen ons geen blik waardig. Geen punt, hier komen we nooit meer terug. En de de overheidsdienaren in Oezbekistan. We’re do you come from, oh Holland, Ajax, de Jong, de Ligt, Tadic, Ziyech, nice, welcome to Oezbekistan, have a nice trip. Het klinkt niet alleen vriendelijker, Oezbekistan is dat ook. Niet echt een bestemming die we in Nederland kennen, maar wel eentje die meer dan de moeite waard is. Mogelijk moet je hem dan wel in april of in mei doen, want het is er momenteel hot, hot, hot. De temperatuur blijft 42o, met lekkere koele nachten van 38o, met airco 25o. Maar van luchtvochtigheid is hier geen sprake. En als je je dan aanpast aan de locals, actief van 08.00 tot 13.00 uur, siësta van 13.00 tot 17.00 uur, en vervolgens weer actief tot..............

In Oezbekistan bezoeken we 3 steden, Buchara, Samarkand en de hoofdstad Tasjkent. Buchara is een juweeltje. Het is net of dat je door een museum loopt, het ene gebouw is nog mooier dan de andere, de moskeeën, waarvan de meeste is gebruik zijn als museum, zijn prachtig. Overal terrasjes, lekkere koffietentjes, voortreffelijke restaurants. Kortom een levendige oude stadskern vol monumenten die zeer terecht op de Unesco Werelderfgoedlijst staat.

Samarkand is de stad waar de heerser Timur de kreupele in 1336 geboren is. Nu Oezbekistan op zoek is naar een eigen identiteit is Timur tevoorschijn gehaald als Vader des Vaderlands. Ook weer vreemd, want onze kreupele vriend was niet bepaald een lieverdje. De gast heeft wat afgeplunderd en verwoest in zijn arbeidzaam leven. Ook de stad staat op de werelderfgoedlijst. Een van de hoogtepunten in de stad was voor ons de levendige en ontzettend gezellige bazaar, waarvan de nodige foto’s worden bijgevoegd.

Tasjkent tenslotte is een nieuwe stad. In 1966 werd Tasjkent getroffen door een zeer zware aardbeving en werd nagenoeg geheel in puin gelegd. Vanuit een aantal communistische landen werd destijds bouwtechnische hulp geboden en werd de stad opnieuw opgebouwd. Je ziet dan ook voornamelijk grote pleinen, veel flatgebouwen, schaduwrijke straten, veel groen en een moderne metro. En overal theehuizen, straatverkopers en kunstenaars, het is geen straf om hier te vertoeven.

Momenteel zijn we in Kazachstan, een immens groot land, qua oppervlakte het op 7 na grootste land ter wereld, bijna 2,8 miljoen km2. Schatrijk door gas, olie, ertsen en delfstoffen. We volgen hier zo’n 800 km de karavaanroute die de zijdehandelaren vroeger ook hebben afgelegd. We verblijven in een heel klein dorpje Zhabagly, dat in een prachtig Kazachs Natuur Reservaat ligt. Geen hotel dit keer, maar een eenvoudig klein huis op de prairie. We kunnen hier vast wennen aan de “ontberingen” die ons vanaf morgen in Kirgizië te wachten staan. Of te wel slapen in Yoerds (veredelde tenten), een wasteiltje i.p.v. een douche, toilet met “hartje” in de “tuin”, geen terras, restaurant, disco en...............nergens WiFi, maar wel veel, heel veel nomaden, paarden en een spectaculaire natuur. De bus gaat aan de kant, jeeps komen er voor in de plaats.

Het gaat mogelijk even duren, maar, jullie horen van ons.

Greetz Rob en Yvonne.

Foto’s

3 Reacties

  1. Tessa:
    3 juli 2019
    Ohhh dat klinkt gaaf, met jeeps de wildernis in! Ik ben jaloers! Veel plezier!
  2. Jenny meijer:
    3 juli 2019
    Klinkt geweldig .
    We lezen met veel plezier jullie reisverslag.
    En kijken uit naar een vervolg.
  3. Ans Hendriks:
    3 juli 2019
    Wat een prachtige reis.