Rust !

Vanaf het moment dat je In Kirgistan aankomt is er maar een motto, en dat is rust ! Geen internet, WiFi, TV. Geen hectiek, chaos, files (m.u.v. de aankomst in de hoofdstad Bishkek). Geen mensenmassa’s, opdringerige verkopers, schreeuwende reclame’s, winkelstraten. Niks van dat alles. Daarvoor in de plaats absolute rust. 

Kirgistan telt zo’n 6 miljoen inwoners, maar in de enorme uitgestrektheid van het land vallen die niet op. De hoofdstad Bishkek heeft 1 miljoen inwoners, maar de 4de stad van het land Karakol heeft er “slechts 70.000. Zo’n 20 % van de bevolking zijn Nomaden. In 15 % van de gevallen zijn “part-time” Nomaden, wat wil zeggen dat ze in de zomermaanden (mei t/m september) met hun vee en Yurt de bergen intrekken en in de wintermaanden hun domicilie hebben in een dorp, waar ze hun vee dan beter kunnen beschermen tegen de ijzige kou. De overige 5 % zijn permanent Nomaden. Wij komen dagelijks enorme kuddes paarden, schapen/geiten, yaks en koeien tegen. Gezeten op paarden drijven de mannen hun vee dagelijks naar de vruchtbare heuvels en dalen, de vrouwen melken, de merries en koeien en maken er boter en kaas, dan wel het nationale drankje van. Koumis heet het, en het is, gefermenteerde paardenmelk met alcohol. Als je bij de Nomaden komt, staat er voor je het weet een glas Koumis voor je neus. Yvonne heeft het tot nu toe discreet weten te weigeren, ik heb het een keer geproefd en er weinig alco  -  lol aan beleefd. Het enige wat ik over de smaak kan zeggen is, zou ik thuis een feest organiseren en Koumis serveren, ik zeker weet dat als het feest om 20.00 uur zou beginnen, iedereen om 20.10 uur weer de deur uit was.

Voor de rest over Kirgistan niets dan lof. Het is een groot natuurreservaat, met waar je ook kijkt besneeuwde bergtoppen tot hoogtes van 4.700 mtr. Enorme aardige mensen en uitzichten die waarlijk adembenemend zijn. We slapen zelf ook 5 nachten in een Yurt onder behoorlijk primitieve omstandigheden. De inrichting van een Yurt, twee bedjes en een houtkacheltje. En dat is geen overbodige luxe op 3.000 mtr. Het weer overdag is prima, rond de 22o, met een heel krachtige zon, maar als die eenmaal onder is wordt het behoorlijk koud, met temperaturen ‘s nachts rond de 0 en 5o. De houtkacheltjes worden over het algemeen gestookt met gedroogde mest van Yaks. Douches zijn er niet, je kunt gebruik maken van de banjo, een russische sauna. Gelukkig zijn er overal een of twee “europese” toiletten, voor het overige zijn er wat golf platen met een gat in de grond. De maaltijden worden gebruikt in de “restaurant Yurt” waar je al dan niet zittend “je vorkje kan prikken”. Het is eten wat de pot schaft, rijst of pasta met paarden of schapen vlees. Salades van aubergine, kool en wortel. En daarnaast de tafel zo vol met snoepjes, koekjes, chocolade en allerlei soorten jams, dat er voor je eigen bord nauwelijks nog plaats is. (Wat een Kirgisch jaarlijks aan snoep naar binnen werkt is niet te beschrijven. Een supermarkt is standaard voor 1/3 gevuld met snoep. Tandartsen vullen hun dag met het aanbrengen van gouden tanden. Kinderen lopen met een gebitjes rond die je niet eens meer gebit kunt noemen.

Maar het is allemaal meer dan de moeite waard zo’n verblijf in een Yurt. Je bent één met de natuur, het meer ligt aan je voeten en overal om je heen bergen, bergen, paarden, paarden en nog eens paarden. Hoewel, het kan ook voorkomen dat een koe ‘s nachts aan je Yurt begint te knabbelen. Kirgistan is dan ook een ultieme vakantie voor wandelaars, bergbeklimmers en paardenliefhebbers. Hotels zijn er volop, de kwaliteit prima. Voor de rest is het land spotgoedkoop of zoals wij Nederlanders continue roepen, het kost hier geen drol.

Hoogtepunt van Kirgistan was de veemarkt in Karakol die iedere zondag wordt gehouden. In alle vroegte, 08.00 uur in de ochtend arriveren we er, en wat je dan op je dak valt ................schapen, geiten, paarden, koeien, stront, doorleefde boerenkoppen. Zaken doen gaat als volgt, je knijpt het schaap eerst in z’n rug, vervolgens in z’n ballen, en als het beest dan een halve meter de lucht in springt begint het handelen, middels hand schudden. Uiteindelijk komt de prijs dan uit tussen de € 90,- en € 100,-. De chaos die er heerst is onbeschrijflijk, zelf moeten we ons geregeld een weg banen door de vee massa en de hopen stront.  Bij terugkomst staat onze buschauffeur onze strontschoenen, hoofdschuddend doch glimlachend op te wachten.

Middels de foto’s proberen we jullie een klein beetje de sfeer van Kirgistan te laten proeven. We hopen dat het lukt. Zo niet kom je hier zelf maar kijken. Overigens maakt een land als Kirgistan de reis heel afwisselend. Het ene moment geschiedenis, cultuur en architectuur. En dan zoals nu de natuur. En wat de zijderoute betreft. Nog overal treffen we overblijfselen van deze ooit belangrijke handelsroute.

We maken ons nu op voor de grensovergang vanuit Kirgistan naar China. We starten onze reis in China in Kashkar, het gebied waar de Oeigoeren leven/leefden, maar daarover later meer.

Greetz Rob en Yvonne.