Amazing Armenia.

Zo Armenië zit er bijna op. Laatste avond en morgen richting Iran. Toen we Armenië binnen kwamen was het even schrikken. Als we al door een dorpje reden was het vooral armoede wat de klok sloeg. De eerste plaats waar we verbleven was Gyurmi. Nog een volledig intact zijnde Russische nederzetting. Troosteloze woonblokken opgetrokken in de tijd daar er een woning tekort was. In 1988 was Gyurmi wereldnieuws, toen het getroffen werd door een zeer zware aardbeving. Tot de dag van vandaag zijn de sporen daarvan nog goed te zien , en is men nog steeds bezig met de wederopbouw. 

Armenië had 12 miljoen inwoners waarvan er 9 miljoen zijn verkast naar Europa en de USA. Een paar bekende namen zijn Charles Asnavour, André Agassi en Kim Kardashian. De hoofdstad Yerevan heeft 1,1 miljoen inwoners en Gyurmi is de tweede stad van het land, met als je alle dorpen er rondom heen meetelt 50.000 inwoners. We overnachten in Hotel Aracks, het gebouw diende vroeger als KGB hoofdkwartier van Armenië. Overigens stamde het ontbijt dat we ‘s morgens voorgeschoteld kregen nog steeds uit die tijd, niet te vreten. De volgende ochtend gaat het richting Yerevan, en dan moeten we ons beeld van Armenië ook steeds meer gaan bijstellen. De natuur is werkelijk overweldigend. Ruige bergen, rotspartijen, kloven, watervallen en overal waar je rijdt zie je de besneeuwde toppen van de Heilige Berg Ararat. Hier zou ooit de Ark van Noah zijn gestrand. Echter een aantal jaren geleden is die waarschijnlijk doorgevlogen, want nu wordt beweerd dat hij in Ethiopië ligt. Ook nu denk aan de Dalai Lama uit het vorige verhaal.

Yerevan is de volgende halte en een schot in de roos. Wat een sfeer en gezelligheid, veel groen, terrassen, mooie parken, prachtige gebouwen, winkelstraten met de meest luxueuze merken, musea en nog veel meer van dat. Bij aankomst is het groot feest, Nationale Kinderdag. De kinderen staan volledig in het middelpunt, overal activiteiten, een bruisend gebeuren.

Yvonne heeft via haar vrijwilligerswerk in de tuin van Restaurant One en eigenaar Edwin Soumang contact met een restaurant keten in Yerevan gelegd. Edwin heeft in Restaurant Sherep op uitnodiging een aantal dagen gekookt en nog steeds staat een nagerecht dat hij toen gemaakt heeft prominent op de kaart. De eerste avond wordt door de marketing manager een tafel voor ons geresereerd in een van hun 9 restaurants en wel Tavern Yerevan. Heerlijk eten, inclusief folklore programma en dat apenootjes rang of te wel “met de kuit vooraan”. De dag erna worden we door manager Anahit uitgenodigd om met haar te lunchen in Restaurant Sherep. Daar krijgen we een lunch aangeboden die dwars door de Armeense keuken gaat. Heerlijk maar huge ! Afgerond wordt het etentje met het nagerecht van Edwin, pannacotta met rood fruit en een kletskop, dit wordt dan weer begeleid door een Armeens chocoladetaartje afgeblust met geflambeerde 10 jaar oude armagnac. Zo zie je maar dat ook contacten in den vreemde ergens goed voor zijn. Van doffe ellende hebben we vervolgens een kilometer of 5 door Yerevan gewandeld en zijn vervolgens met een heerlijk tapbiertje op een terras neergeploft. Het avondeten hebben we overgeslagen.

Na ons vertrek uit het prachtige Yerevan was het wederom de natuur die de klok sloeg, en die verveelde echt geen moment. Je rijdt rond bij een strak blauwe lucht, een temperatuur van 30o en overal om je heen besneeuwde bergtoppen. We bezoeken nog de plaats Djermuk en vandaag Goris. Morgen gaat het kopdoeken feest voor de dames beginnen, en wel meteen bij de Iraanse grens. Daar vallen we vervolgens meteen met onze neus in het feestgedruis, want morgen begint in Iran het Suikerbietenfeest, echter zonder alcohol.

Als jullie nou vriendje Trump en zijn vliegdekschepen (want dao halde wee neet van) in de gaten houden, dan beloven wij een volgend verhaal uit Iran. Wel doen hé.

Tot slot, we zijn nl. met de zijderoute bezig, we hebben inmiddels mooie overblijfselen zoals kloosters, kerken, caravanserajs (herbergen waar de zijdehandelaren overnachten) en indrukwekkende kloven en wegen waarover de karavaans trokken, gezien. Maar.......nog geen zijderupsje.

Greetz Rob en Yvonne.

p.s. Foto’s volgen later op de avond, batterij van de camera is leeg.