Iran, irresistible !

We hebben weer mogen genieten van twee prachtige steden in Iran, te weten Kashan en Isfahan. In beide steden loop je van ene historische en kulturele hoogtepunt in het andere. In het centrum van Kashan staan prachtige koopmanshuizen uit de Qajarperiode (1779 - 1921). De huize stralen allemaal luxe en verfijning uit en getuigen van de rijkdom door de handel langs de karavaanwegen. In de stad barst het van de leuke winkeltjes, lekkere koffietentjes en restaurants. En ook hier weer overal super vriendelijke mensen. Twee dagen Kashan is eigenlijk veel te weinig, we hadden er geen moeite mee gehad nog een paar dagen in deze mooie stad te blijven, maar goed, je kunt niet alles hebben.

De volgende halte is Isfahan. Een prachtige, groene, stad, Overal prachtige parken, lanen/boulevards met een aaneenschakeling van bomen. En dat is niet voor niets, want bij een temperatuur van 37o is het niet erg om in de schaduw te lopen ! En wat verder opvalt, maar dat geldt voor praktisch alle steden, het is er schoon, geen plastic of troep op straat, alles is even netjes. Isfahan is vooral bekend om zijn prachtige moskeeën. Google maar eens naar de Sjeik Lotfallah moskee en de Masjed e- Imam moskee. Bij een bezoek hieraan val je van de ene verbazing in de andere. Een ander pareltje is Ali Qapo paleis. Bij de vrijdag moskee werd op donderdag reeds alles in gereedheid gebracht voor het vrijdaggebed. Kilometers tapijt werden uitgerold, afscheidingen aangebracht voor mannen en vrouwen, en de preekstoel van meneer pastoor, sorry meneer imam, werd nog even goed in de boenwas gezet. Wat ook in Isfahan opvalt is dat de mensen er minder vriendelijk zijn. Je kunt merken dat ze toeristen gewend zijn want alles draait hier om geld. Maar daar wringt juist op dit moment de schoen. Door de boycot van oom Donald heeft het toerisme een enorme deuk gekregen. Waren er vorig jaar tot dit moment nog 1 miljoen toeristen in Isfahan, tot nu toe slechts 20.000. Daarbij gaat de wisselkoers als een jojo op en neer. De Japanse premier Abe bezoekt Iran en dat betekent kans op handel, dus i.pv. 150.000 Rial voor 1 euro krijgen we er nog “maar” 140.000 voor 1 euro. De dag daarna verschijnen Khamenei en Abe op de TV en stelt Abe aan Khamenei voor om toch vooral een dialoog aan te gaan met de USA, waarop deze stelt, “zolang als ik leef zal er never een gesprek met de USA plaatsvinden”. Gevolg de koers loopt weer meteen op naar 150.000 Rial. Over brandende olietankers wordt hier heel simpel gedaan. Natuurlijk heeft Iran dat gedaan. Alles wat in deze regio niet goed gaat is immers volgens de amerikanen en saoedi’s de schuld van Iran. En oh ja natuurlijk hebben de amerikanen bewijs en beelden dat Iran de agressor is. Die hebben ze namelijk altijd, alleen hebben ze die nog nooit laten zien. Einde discussie.

Wat de kleding van vrouwen betreft in Isfahan, die is veel frivoler dan in de rest van de steden waar we tot nu toe zijn geweest. De hoofddoek wordt losser gedragen, de kleding is kleurrijker, hier en daar high heels, maar vooral ook heel veel heel mooie vrouwen. Het enigste schoonheidsfoutje waar vrouwen, maar ook mannen vaak last van hebben, is een grote neus. Plastisch chirurgen die hier neuscorrecties uitvoeren verdienen hier volgens ons dan ook een uitstekende boterham. Talloze mensen lopen hier rond met een goed ingetapete neus na de ingreep. 

Het mooiste moment in Isfahan is de avond. Het immense  Meidun e- Eman plein stroomt dan elke avond vol met complete families, waarbij hun woonhuizen zowat volledig ontruimd worden. Alles gaat mee, opa en oma, het ongetwijfeld Perzische tapijt, de samovoir, speelgoed, manden/koelboxen vol met drank en eten, baby’s, kleuters en peuters, kookpitten en ga maar zo door. Er is in heel Isfahan geen grasspriet onbezet. Het hele tafereel duurt tot ruim na middernacht en dan keert iedereen huiswaarts. De dag erna zijn we weer allemaal present. Iran blijft ook voor ons een feestje, al is de alkolol er vanaf.

Gisteren  zijn we van Isfahan naar Shiraz gereisd. Al weer zo’n juweeltje. Het was wel een pittige rit. Zo’n kleine 500 km door de woestijn. We hadden wel volledige ontspanning voor de nekspieren. Of we nu links of rechts keken, het bleef een grote zandbak.

Om 14.00 uur, de temperatuur was inmiddels opgelopen tot 39 o werd gestopt in Persepolis. Hier ga je terug naar de tijden van het oude Perzische Rijk exact 2548 jaar geleden. Het complex is aangelegd door Koning Darius, en in een dronken bui, zo gaat het verhaal, uit wraak in de hens gestoken door Alexander de Grote. Maar goed, al is het complex nog zo indrukwekkend, het was er gewoon te warm om er op dat tijdstip rond te lopen.

Zo, zijn jullie weer een beetje bij. Wat die temperaturen betreft, jullie hoeven niet bang te zijn dat we bruiner dan jullie worden. De Iraanse zedenpolitie zorgt er voor dat de meisjes keurig hun hoofddoek dragen, de benen bedekt zijn tot op de enkels, en lange mouwen het modebeeld bepalen. Voor de jongens geldt, vaderdag of niet, lange broek !

Greetz Rob en Yvonne.